Warm , warmer warmst en dan zeker Deat Valley

Van St. George naar Death Valley

Vanochtend rond 10 uur vertrokken, op weg naar Death Valley. Zou het daar echt zo warm zijn?

Na een uurtje rijden, is het weer 10 uur. Terug in Arizona, dus de klok weer terug. Een uurtje extra vandaag. Lekker doortuffen. Even zwaaien naar Las Vegas, want daar komen we wel langs. Stoppen doen we er niet. Geen herriedagen deze keer.

Lange rechte wegen. Op zoek naar een Starbucks, we hebben zin in koffie. Heeft nog even wat voeten in aarde om die koffie te vinden, maar het lukt. Lekker bakkie doen en dan verder. En langzaam zien we de temperatuur oplopen……… ( uiteindelijk naar 109 fahrenheit = 43 graden celcius ).

Miep brengt ons tot Death Valley Junction en dan mogen we het verder zelf uitzoeken. Nog zo’n 30 mile naar het hotel. Gelukkig een rechte weg……….. Opeens zien we het bord met Death Valley National Park, weer een streepje op de parkpas. Alleen….. geen mannetje of vrouwtje om de pas aan te laten zien. Dat mag de pret niet drukken, we hoeven geen kaartje uit de automaat te halen.

Na nog een heel stuk op de rechte weg zien we de Furnace Creek Inn, de wat duurdere variant om te slapen zo te zien. Nog 1 mile en ja hoor, daar is de Furnace Creek Ranch.

Koffers naar de kamer en op naar Badwater. Blijft een leuke naam voor Nederlanders natuurlijk. En wat we niet hadden verwacht, er is water in het Badwater Basin. Waar het vandaan komt? Zou het pas nog geregend hebben? Of is het van de uitgewrongen shirts van bezoekers? Nog geen 10 minuten in Badwater en het water loopt je rug af ( en wat tien minuten Badwater met je rug doet , zie foto Martin ), en je hoofd, en overal waar je verder maar kunt zweten. Alles wat je drinkt, zweet je meteen weer uit. Het is dus echt zo warm als ze zeggen. En de zon brandt op je lijf. Ik moet zeggen, Nivea factor 30 is goed spul, geen rooie pootjes voor Coby :) Nog dezelfde kleur als vanochtend…………

Na Badwater richting Natural Bridge. Heel fijn weggetje, niet dus. Je botst alle kanten op. Onderweg even stoppen, anders komt mijn (Coby’s) bammetje weer naar boven. Mijn blinde darm schudt bijna los…………. Aan het eind van de weg moet je nog een eind lopen om die brug te zien. Martin doet een poging, Coby laat het aan zich voorbij gaan. Ik wacht wel even.

En dan de Artist Drive. Van ingang tot uitgang (eenrichtingsverkeer) een afstand van 2 mile, maar je rijdt een heel stuk verder. Heel mooi en een paar leuke dips in de weg. Net een miniachtbaan. En hele mooie rotsen onderweg.

Terug in het hotel even een plonsje voor Martin en een leesmomentje voor Coby. Leuk boek gekocht hier. Over de Tempeliers. Het is van Jack Whyte, dus dat zit wel snor.

Daarna is het toch tijd om even te eten. Gelukkig hebben ze airco binnen. Om 8 uur ’s avonds is het nog 34 graden (jaja Celsius).

We hebben een leuk zitje buiten, met schommelstoelen. Om lekker ontspannen te zitten gaat dit meisje toch maar even op de grond. Een stoel moet niet bewegen, maar gewoon stilstaan. Niks voor mij dus, dat geschommel.

Zo meteen een dutje doen met de airco aan. Het is nu 10 uur en nog steeds heel warm. Als we ooit nog eens terugkomen hier, dan zeker niet later dan mei……… Bleekneus Coby is niet gemaakt voor deze temperaturen. Wel blij dat we Vegas hebben gelaten voor wat het was en hierheen zijn gegaan. Een hele ervaring rijker en mooie natuur gezien.

O ja, ze hebben zelfs een golfbaan hier. De laagste ter wereld en volgens de folder moet je niet raar opkijken als je golfbal door een coyotepup wordt gestolen. Grappig om te lezen, maar of het ook echt gebeurd………. Zou zo’n pup niet banger zijn voor ons dan wij voor hem (of haar).

Slaaptijd voor ons. Morgen weer een stukje rijden naar Palm Springs ( 4,5 uur ).

mzzl,